Zor iş be Azizim...

Zor iş be azizim... sevmek !
Bak hayat ne güzel sevmeye ne gerek..
İşin yok gibi...
Gece yarısı uykunu bölüp hayallerde düşünmek..
Hadi ya nedir ki sevmek ...
Bir somun ekmeğimiz var ona şükür gerek ...
Bölünmüş ruhunun parçalarını toplayamazsın ,acır sınırsızca..
Aklın dağılır uçar bir bahar kokusuna...
Ordan yitirdiğin aklın konar bir kuşa..
Bir bakarsın kuş pır pır eder yüreğinin çırpınışlarında..
Ah be azizim zor iş sevmek...
Her daim gönlünde gözlerini görmek ...
Üstüne birde burnunun sızısı gibi özlemek ...
Sicim sicim senden içeri gözyaşlarıyla gözlerinden dökülmek...
Kaldırımlardan sokaklardan yüreğinde taşıdığınla yürümek
Okuduğun kitaplarda bile onun ismini görmek..
Hatta bazen sevgi,içinden taşan o hayalle konuşmak demek...

Yok be azizim hiç bana göre değil neymiş ki sevmek ?...
Zor iş be azizim zor iş... sevmek !

Pardon ne dedin anlayamadım...

Sevmek..Hayat mı demek ?..

O zaman kendini sevdiripte gidenler utansın desek...
Bu şiire birde uslubunca bir şerh düşsek...

/ Nur Hayat Şuara /