Pür-hazan gönlüm, iftarsız oruçlarım…

 

Konuşmayı öğrendikten sonra sustum, anlam kazandı susuşlarım.

Kelimelerin peşinden giden bir bilme dilencisiydim, kırk yıl köleliğine mahkûm edecek bir ilme açıldı avuçlarım.

Üftadeyim susuz şehrin merkezinde.. Pür-hazan gönlüm, iftarsız oruçlarım…
...

‘Anne’ dediğimde geçen acılarım, öpüldüğünde iyileşen yaralarım yoktu benim.. Ter yağışlı çetin yokuşlarım…

Yumdum kelimelerimi, gölgesiz lehçelerle konuştum dünyayla.. Dünya beni suçlar, ben dünyayı suçlarım…

Yanağımdaki gamzeyi ancak yüzüm olgunlaştıktan sonra görebildim..

Güneşe, sadece batmaya yakınken çıplak gözle bakabildim..

Anlamak yetmedi, kavradıktan sonra öğrenebildim..

Kaynağına dökülebilen tek şeyin aşk olduğunu, ancak aşk’ı yaşadıktan sonra söyleyebildim..

Kalemin çalımı dilimi ezdiğinde, sustum ve sadece yazabildim..
Dönmese dilim, lal olsam da ne fark eder, düşüncelerimi kuşatsın selaset..

Çirkin olsam da bakılmasa yüzüme, bakışlarıma düşsün asalet..

Eli bastonlu âmayım, sallanıp dursam da, ruhumu sarsın metanet..

Zenginlerin dünyasında karın doyurma telaşım var… Bu mu adalet..?

Bir canım vardı benim sandığım, anladım ki o da emanet…

Kadim Dolunay / Cümle Mühendisi

Selâm Olsun...

Âh selâm olsun,
Ramazanda cenneti arayanlara,
Saf saf, kıyam kıyam Rabbine koşanlara,
Selâm olsun, sahurla arınıp, oruçla temizlenenlere,
Sevinci kardeşin huzurunda,
Acıyı kardeşin sızısında bulanlara,
Dua dua elleri karıncalananlara..
Selâm olsun güzel insanlara,
İslâm ümmetinin dirliği,
Mazlumun selâmeti için ettiğimiz duâlarda buluşalım..