24.04.2012

Gözümün nuru, gönül pınarım, kalbimin konuğu nerdesin..



Gözümün nuru, gönül pınarım, kalbimin konuğu nerdesin..
Sen benimleyken gözümüz hiç başkasını görmezdi..
Boynumuzu eğer, dize gelir, söylerdik meramımızı titrek kelimelerle..
Seninle kapanırdık seccadeye..
Seninle yıkılır seninle kalkardık..
Seninle yüreğimizi yakan pişmanlıklarımızı dile dökerdik..
Birlikte Rabbim Sen ne büyüksün!.. ler der, aczimizi bilir, yüce rahmete sığınırdık..
En çok istediklerimizi sensiz isteyemezdik..
Sen olmasan kalbimiz üşürdü, sen sarmasan ateşlere düşerdik..
Sen.. sen bir uzaklaşsan bizden şirazemiz şaşardı..
Sensizliğin kuraklığı soldururdu gönül çiçeklerimizi
Hamdimiz tatsız, tesbihimiz sessiz, tekbirimiz hissiz kalırdı..
Sen dokundun mu bir kez yanağımıza, korkardık ya kalpten gelmiyorsan diye..
O endişeyle çağırırdık yine seni..
Refakatinle Rabbe ulaşırdı yakarışımız
Seninle hamde dokunurdu dilimiz..
Sen varken biz acizdik, sen varken biz kulduk..
Sen varken biz hiçtik, Rabbimizden korkardık..
Sen varken namazlarımızda titrerdi kalplerimiz..
Sen varken dizlerimiz taşıyamazdı nedamet yükünü..
Senli günlerimizi ne çok özledim..
Gel de dokun yanağımıza yine..
Yıka bedenimizi ne olur..
Senle çalalım yine Hakk’ın kapısını..
Af dilenelim.. Vefalı olalım.. Sabredelim..
Nefsimizin prangalarını kırıp hakikate koşalım..

Çağlayalım birlikte..

Hak, diyelim ve susalım, birlikte kanayalım..

Boş emelden geçip Hakk’la dolalım..

Silelim gururu, izzeti Hakk’a dilbeste olalım..