Gözlerinin nehrine dalınca bir b/aşka akıyorum..
Gönlümün sönmüş kandillerini sadece sana yakıyorum..
Kayısı ağaçlarının gölgesinde dinlenirken kendimi rüzgarına bırakıyorum..
Kömürhan köprüsünden sana geçerken, özlemlerimi Fırat’a atıyorum..
Sultan Suyundan sana koşuyor, Bey dağından sana düşüyorum..
Bakışlarım sana uyuşuyor; iliklerime kadar sana üşüyorum…
Ah… Yüzün bir firuzende gibi… Ölü hallerimi ikliminle yaşatıyorum…
Seni güneş gibi bağrıma basarken, donmuş bakışlarımı sıcaklığına katıyorum..
Gözbebeklerinde, nefesinle savrulan saçlarımı tararken, akıp giden zamana kaşlarımı çatıyorum..
Odamın loş aydınlığında, buğday kokan türküler dinlerken, yine senli rüyalara yatıyorum…
Kadim Dolunay