İnsanlar, "İnandık" demekle imtihan edilmeden bırakılacaklarını mı zannederler.
Cenab-ı Hak, Ankebut süresinin 2. ayetinde mealen şöyle buyuruyor:
İnsanlar, "İnandık" demekle imtihan edilmeden bırakılacaklarını mı zannederler.
İnsanlar imtihandan geçirilmeden, sadece iman ettik de*mekle bırakılacaklarım mı sandılar?" Sûre, imanın sadece dil ile söylenen bir kelime olduğunu sanan bir grup insandan sözederek devam eder. Bir sıkıntı veya mihnetle karşılaştıklarında, hemen sapıklık cehennemine dönerler. Âhiret azabı dünya azabından daha hafifmiş gibi, dünya azabın*dan kurtulmak için, İslamdan çıkarlar." İnsanlardan kimi vardır ki, Allah`a inandık der. Fakat Allah uğrunda eziyete uğratıldığı zaman, insanların işkencesini Allah`ın azabı gibi sayar..."
Sûre, peygamberlerin sıkıntıları ve Allah`ın risâletini tebliğ hususunda karşılaştıkları şiddet ve zorluklardan bahsederek devam eder, Nuh kıs-sasıyle başlar, sonra İbrahim, sonra Lût, sonra da Şuayb (aleyhimu`s-selam)`ın kıssasını anlatır. Âd ve Semûd gibi bazı zorba ve azgın milletlerden, Kârim, Hâmân ve diğer azgınlardan bahseder ve onların başlarına gelen helaki hatırlatır.
Cenab-ı Hak, Ankebut süresinin 2. ayetinde mealen şöyle buyuruyor:
İnsanlar, "İnandık" demekle imtihan edilmeden bırakılacaklarını mı zannederler.
İnsanlar imtihandan geçirilmeden, sadece iman ettik de*mekle bırakılacaklarım mı sandılar?" Sûre, imanın sadece dil ile söylenen bir kelime olduğunu sanan bir grup insandan sözederek devam eder. Bir sıkıntı veya mihnetle karşılaştıklarında, hemen sapıklık cehennemine dönerler. Âhiret azabı dünya azabından daha hafifmiş gibi, dünya azabın*dan kurtulmak için, İslamdan çıkarlar." İnsanlardan kimi vardır ki, Allah`a inandık der. Fakat Allah uğrunda eziyete uğratıldığı zaman, insanların işkencesini Allah`ın azabı gibi sayar..."
Sûre, peygamberlerin sıkıntıları ve Allah`ın risâletini tebliğ hususunda karşılaştıkları şiddet ve zorluklardan bahsederek devam eder, Nuh kıs-sasıyle başlar, sonra İbrahim, sonra Lût, sonra da Şuayb (aleyhimu`s-selam)`ın kıssasını anlatır. Âd ve Semûd gibi bazı zorba ve azgın milletlerden, Kârim, Hâmân ve diğer azgınlardan bahseder ve onların başlarına gelen helaki hatırlatır.