4.01.2011

   KayboLmak!!!

       

Kaybolmak; Hayat ekseninde...

Yaşamla ölüm, varlıkla yokluk, konuşmakla susmak arasında bütün zıt kavramların yanyana durduğu bir ahval içinde

                                                                    “Kaybolmak”   



               
   
Ne zordur bilir misin yarınları umutla beklemek varken, daha gelmeyen yarınlardan bıkmak usanmak...
Anladım ki,
Acılar dipsiz bir kuyu…



İşte yine suküt düştü payıma…



Sonra ,,
Sonra yağmurlar yağdı hüzün gecelerine…
Boncuk boncuk…
Renkler  solmuş…
İçimdeki çocuk küsmüş…



     

Oysa ; çok şey istemedim hayattan… Bir şefkat karesiydi,  tüm umudum…


     


Herşeye rağmen inatla dik tutuyorum başımı...
Ve sarılıyorum Dualarıma...
Dua Dua Dua...
İçten mi İçten...


İnşirah RABB’im yüreğimin siyahına bir parça İnşirah…