Gittin..Belkide Hiç Gelmemiştin..
Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı paylaşacak hiç bir şeyimiz yok.
Gittin..Belkide Hiç Gelmemiştin..
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum
seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım
sevgimi aldım avuçlarımın arasına ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım
kelimelerim buruk gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda...
Çalmayan telefonuma elim gidiyor
sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum... Bende olan seni
hiç kırmadım değiştirmedim ve hep korudum desem de sendeki benin
nasıl olduğunu gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...
Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor ben görmemeye
çalışıyorum... Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı...
Belki de görmeyi istemek gerekiyordu... Gözlerini aç desem kapatacaksın
ama kapatma gözlerini! Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım
falıma... Gözlerimi gelişlere verdim gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş
itiraf etti sonunda... Düşüncelerim gururlu hayallerim ve sevdam değil...
Gelseydin kendimi unutup sana koşacaktım susturacaktım içimdeki isyanı
kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini
sevinçten ağlayacaktım bu defa mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi
dokunacaktım sarılacaktım. Ama gelmedin gelemezdin belki de gelmeye de
hiç niyetin yoktu aslında... Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum...
Gittin! Belki de hiç gelmemiştin ben geldiğini sandım... Ayak uyduramadım
yorgunluğuna... Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım...
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran kimi zaman bir kadın;
dokunuşlarında kendini bulan... Ama! En çok da imkânsızın oldum...
Haketmediklerin artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken
belki de hiçbir şeyin oldum... Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu ben üstüme alındım sana geldim...
Bilseydim bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?
Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda sadece bir mevsim yaşanan
ama bir ömür gibi gelen aşk... Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini
öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum... Seni halen
benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum...
Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların
sonunda olması acıtıyor içimi... Suskunluğun en büyük silahındı
suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan canımı acıtan unutulmak...
Söylesene unutulmak kime yakışıyor?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor ...
Merak etme üstüne giydirmedim bu duyguyu unutulmayan olmak
sende daha güzel duruyor... Görüyorsun işte aşk'a ve sana ihanet etmiyorum
benim kırgınlığım aşk'a... Sen üstüne alındın...
Gittin..Belkide Hiç Gelmemiştin..
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum
seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım
sevgimi aldım avuçlarımın arasına ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım
kelimelerim buruk gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda...
Çalmayan telefonuma elim gidiyor
sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum... Bende olan seni
hiç kırmadım değiştirmedim ve hep korudum desem de sendeki benin
nasıl olduğunu gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...
Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor ben görmemeye
çalışıyorum... Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı...
Belki de görmeyi istemek gerekiyordu... Gözlerini aç desem kapatacaksın
ama kapatma gözlerini! Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım
falıma... Gözlerimi gelişlere verdim gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş
itiraf etti sonunda... Düşüncelerim gururlu hayallerim ve sevdam değil...
Gelseydin kendimi unutup sana koşacaktım susturacaktım içimdeki isyanı
kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini
sevinçten ağlayacaktım bu defa mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi
dokunacaktım sarılacaktım. Ama gelmedin gelemezdin belki de gelmeye de
hiç niyetin yoktu aslında... Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum...
Gittin! Belki de hiç gelmemiştin ben geldiğini sandım... Ayak uyduramadım
yorgunluğuna... Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım...
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran kimi zaman bir kadın;
dokunuşlarında kendini bulan... Ama! En çok da imkânsızın oldum...
Haketmediklerin artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken
belki de hiçbir şeyin oldum... Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu ben üstüme alındım sana geldim...
Bilseydim bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?
Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda sadece bir mevsim yaşanan
ama bir ömür gibi gelen aşk... Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini
öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum... Seni halen
benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum...
Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların
sonunda olması acıtıyor içimi... Suskunluğun en büyük silahındı
suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan canımı acıtan unutulmak...
Söylesene unutulmak kime yakışıyor?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor ...
Merak etme üstüne giydirmedim bu duyguyu unutulmayan olmak
sende daha güzel duruyor... Görüyorsun işte aşk'a ve sana ihanet etmiyorum
benim kırgınlığım aşk'a... Sen üstüne alındın...